Ang tingin ng mangingibig sa iniibig ay kapayapaan,

At ang katahimikan sa mga nakakaalam ay pagsasalita.

Kanilang tinipon ang pahayag sa pamamagitan ng pahiwatig sa pagitan nila,

At sa pamamagitan nito ay nagkaisa ang kanilang mga pag-unawa.

Nag-uusap sila sa kanilang mga tingin, hindi sa kanilang mga salita,

Kaya't ang nasa kaluluwa ng isa ay inspirasyon.

Ito ay naroon, at iyon ay narito kapag nakikita mo,

At ang lihim nito ay sa lihim ng iyon.

Nagkikita, nagmamahalan, at nagyayakapan ang kanilang mga lihim,

Habang nagkakahiwalay ang kanilang mga katawan.

Nagsasalita ito tungkol doon, at iyon tungkol dito,

Anuman ang ipinarating sa kanila, isinusulat ng mga panulat.

Nawala ang hindi pagkakaintindihan at ang mga salita nito mula sa kanilang pagsasalita,

Sapagkat sila ay nahuhumaling sa mga titik ng pagkakaisa.

Sanay na silang magsabi ng "Oo, narito ako" at nagkaisa sa pamamagitan nito,

Sapagkat ang "Hindi" ay ipinagbabawal sa mga mararangal.

Ang kanilang mga kaugalian ay tulad ng sa mga tao ng Paraiso, ang kanilang ugali

Ay Propeta; sila ay maka-Diyos at mararangal.

Ang kanilang mga pagnanasa, sarili, at kapalaran ay nasa likuran,

At ang mga gawa ng mga matuwid ay nasa unahan.

Para sa kanila, ang mga kamay ay nakabukas sa pagbibigay,

At ang kanilang mga paa ay matatag sa pagtupad ng nararapat.

Kaya't ang paglalakbay ay kaalaman, at ang mga isip ay mga gabay,

Ang Panginoon ang layunin, at ang Sugo ang pinuno.