Den Bléck vum Léifsten op de Léifsten ass Fridden,

An d'Schweigen tëscht de Wëssenden ass Ried.

Si hunn d'Ausdréck duerch d'Indikatioun tëscht hinnen gesammelt,

An doduerch ware hir Verstännnesser am Aklang.

Si schwätzen mat hire Blécker, net mat hire Wierder,

Sou ass dat, wat an der Séil vun engem ass, Inspiratioun.

Dësen ass do, an deen ass hei wanns de gesäis,

An d'Geheimnis vun dësem ass mam Geheimnis vun deem.

Hir Geheimnisser treffen sech, ëmarmen sech a verschmëlzen,

Wärend hir Kierper ausernee ginn.

Dësen schwätzt iwwer deen, an deen iwwer dësen,

Wat hinnen vermëttelt gëtt, schreiwen d'Fiederen.

Onënnerstëmmegkeet ass gefall an hir Wierder aus hirem Ried,

Fir si sinn verléift mat de Buschtawen vun der Harmonie.

Si hunn sech gewinnt ze soen "Jo, zu Dengen Déngschter" a vereenegt sech domat,

Fir "Nee" ass verbueden op déi Éierlech.

Hir Gewunnechten si wéi déi vun de Leit vum Paradäis, hire Charakter

Ass Prophetesch; si sinn göttlech an éierlech.

Hir Verlaangen, Séilen, a Glécksäll sinn hannen,

An d'Doten vun de Gerechten sinn virun.

Fir si sinn Hänn mat Generositéit ausgestreckt,

An hir Féiss stoungen fest fir dat, wat schëlleg war, ze erfëllen.

Sou ass d'Rees Wëssen, an d'Intelligenzen sinn Guiden,

Den Här ass d'Zil, an de Messenger ass de Leader.