Auga elskhugans á elskhuganum er friður,

Og þögn meðal vitra er tal.

Þeir söfnuðu tjáningu með bendingu á milli sín,

Og með henni voru skilningar þeirra samhljóða.

Þeir tala með augnaráðum sínum, ekki orðum,

Þannig að það sem er í sálu eins er innblástur.

Þessi er þar, og þessi er hér þegar þú sérð,

Og leyndarmál þessa er með leyndarmáli þess.

Leyndarmál þeirra mætast, faðmast og fléttast saman,

Meðan líkamar þeirra skiljast að.

Þessi talar um þann, og sá um þennan,

Það sem er flutt til þeirra, skrifa pennarnir.

Ágreiningur féll burt og orðalag hans úr tali þeirra,

Því þeir eru ástfangnir af stöfum samhljóms.

Þeir urðu vanir að segja „Já, til þjónustu“ og sameinuðust þannig,

Því „Nei“ er bannað hinum göfugu.

Venjur þeirra eru eins og hjá fólki Paradísar, siðferði þeirra

Er spámannlegt; þeir eru guðlegir og göfugir.

Þráir þeirra, sjálf og gæfur eru á bak við,

Og verk réttlátra eru á undan.

Fyrir þá eru hendur útréttar með örlæti,

Og fætur þeirra stóðu fastir í að uppfylla það sem var skyldugt.

Þannig er ferðin þekking, og vitsmunir eru leiðsögumenn,

Drottinn er markmiðið, og sendiboðinn er leiðtogi.