Suleima veitti samveru af rausn

Gleðin breiddist til hjartans og settist þar

Ó, fegurð þess sem hún veitti í samveru sinni

Velkomin samvera þar sem ég hlaut verðlaun

Gjafir sem hugurinn flýtir sér að ná

Og blessanir náðar sem veittu okkur gnægð

Ó, úlfaldadrifari merktum úlföldum, stöðvaðu með þeim

Við rætur Al-Aqiq og settu búðir þínar í helgidóminum

Í bústað ríkulegrar rausnar og uppsprettu

Mikillar dyggðar og besta dýrðar sem hefur vaxið

Í paradís, hvað hefur heillað mig frá lýsingu hennar

Nema nærvera ástvinarins sem býr þar

Hvenær mun ég sjá það, kyssa moldina hennar

Ó, hvernig ég vildi kyssa þá mold

Mildur með hjarta sem er tengt í ást

Með vonir sem vonast til að verða heiðraðar

Þegar heimili meistara minna eru nefnd

Tár augna minna næstum renna sem blóð

Eða þegar augu mín sjá nærri bústað þeirra

Finn ég mig helgaðan meðal þeirra sem eru helgaðir

Ég sver við Drottin hússins, hvenær sem hinn hreini er nefndur

Og hinn tignarlegi, er ég alltaf heillaður

Ó, nótt þegar ástvinurinn þjónaði úr

Bikar samverunnar, drykkur svo yndislegur

Þrá mín eftir bústað ástvinarins Múhameðs ﷺ

Þrá sem hefur sest í hjartað og haldist leynd

Bústaður sem innihélt allar blessanir Guðs

Síðan besti þjónninn, sem hefur stigið upp, settist þar