Tá radharc an leannáin ar an leannán síocháin,

Agus is caint é an tost i measc na n-eolaithe.

Bhailigh siad an abairt trí thásc idir iad,

Agus bhí a n-éirimí ag teacht le chéile leis.

Labhraíonn siad lena súile, ní lena bhfocail,

Mar sin, is inspioráid é an rud atá i anam duine.

Tá an duine seo ann, agus an duine sin anseo nuair a fheiceann tú,

Agus tá rún an duine seo le rún an duine sin.

Buailtear a rúin, glacann siad agus ceanglaíonn siad,

Cé go scarann a gcorp óna chéile.

Labhraíonn an duine seo faoin duine sin, agus an duine sin faoin duine seo,

Cad a chuirtear chucu, scríobhann na pinn.

Thit easaontas as a chéile agus a fhocal as a gcuid cainte,

Óir tá siad i ngrá le litreacha an chomhchuibhis.

D'éirigh siad cleachtaithe le rá “Sea, ag do sheirbhís” agus tháinig siad le chéile dá bharr,

Óir tá “Níl” toirmiscthe ar na huaisle.

Tá a nósanna cosúil le daoine na bhFlaitheas, a gcarachtar

Is fáidhiúil é; tá siad diaga agus uasal.

Tá a mianta, a n-anamacha, agus a gcuid ádhanna taobh thiar,

Agus tá gníomhartha na bhfíréan chun tosaigh.

Tá lámha sínte amach le flaithiúlacht dóibh,

Agus sheas a gcosa go daingean i gcomhlíonadh a gceart.

Mar sin, is eolas é an turas, agus is treoraithe iad intleachtaí,

Is é an Tiarna an sprioc, agus is é an Teachtaire an ceannaire.