صَلُّوا عَلَى النُّورِ الَّذِي عَرَجَ السَّمَا
Påkall velsigningar over Lyset som steig opp til det himmelske riket
صَلُّوا عَلَى النُّورِ الَّذِي عَرَجَ السَّمَا
يَا فَوْزَ مَن صَلَّى عَلَيْهِ وَ سَلَّمَا
Be om lyset som steig til himmelen
Å, lukka til dei som ber for han og sender fred
جَادَتْ سُلَيْمَى بِالْوِصَالِ تَكَرُّمَا
فَسَرَى السُّرُورُ إلَى الفُؤَادِ وَ خَيَّمَا
Suleima gav nådig samvær
Glede spreidde seg til hjartet og slo seg ned
يَا حُسْنَ مَا جَادَتْ بِهِ فِي وَصْلِهَا
أَهْلاً بِوَصْلٍ فِيهِ نِلْتُ المَغْنَمَا
Å, kor vakkert det ho gav i sitt samvær
Velkomen til eit samvær der eg vann premien
مِنَنٌ تَسَارَعَتِ العُقُولُ لِنَيْلِهَا
وَ هِبَاتُ فَضْلٍ أَوْرَثَتْنَا أَنْـعُمَا
Gåver som sinn hastar å oppnå
Og velsigningar av nåde som gav oss overflod
يَا حَادِيَ العِيسِ الرَّوَاسِمِ عُجْ بِهَا
سَفْحَ العَقِيقِ وَ حُطَّ رَحْلَكَ فِي الحِمَى
Å, kamelførar av dei merkte kamelane, stopp med dei
Ved foten av Al-Aqiq og sett leiren din i heilagdomen
فِي مَـنْـزِلِ الجُودِ الغَـزِيرِ وَ مَنْبَعِ
الفَضْلِ الكَبِيرِ وَ خَيْرِ مَجْدٍ قَدْ نَمَا
I bustaden av rik generøsitet og kjelda av
Stor dyd og den beste æra som har vakse
فِي جَنَّةٍ مَا شَاقَنِي مِنْ وَصْفِهَا
إِلَّا لِكَوْنِ الحِبِّ فِيهَا خَيَّمَا
I ein paradis, kva har fortrylla meg frå skildringa
Unntatt for nærværet av den kjære som bur der
فَمَتَى أَرَاهَا لَاثِمَاً لِتُرَابِهَا
يَا لَيْتَنِي لِلـتُّرْبِ ذَالِكَ أَلْثَمَا
Når skal eg sjå det, kyssa jorda
Å, kor eg ønskjer å kyssa den jorda
رِفْقَاً بِقَلْبٍ فِي الهَوَى مُتَعَلِّقٌ
بِمَطَامِعٍ يَرْجُو بِهَا أنْ يُكْرَمَا
Mild med eit hjarte bunde i kjærleik
Med ambisjonar som håpar å bli æra
إِنِّي إِذَا ذُكِرَتْ مَنَازِلُ سَادَتِي
كَادَتْ دُمُوعُ العَيْنِ أَنْ تَجْرِي دَمَا
Når heimane til mine herrar blir nemnde
Nesten renn tårene frå auga mine som blod
أوْ شَاهَدَتْ عَيْنَايَ مُوطِنَ قُرْبِهِمْ
أَلْفَيْتَنِي أَحْرَمْتُ فِي مَنْ أَحْرَمَا
Eller når auga mine ser deira nærleik
Finn eg meg sjølv vigsla blant dei som er vigsla
قَسَمَاً بِرَبِّ الْبَيْتِ مَا ذُكِرَ النَّقَى
وَ المُنْحَنَى إلَّا وَ كُنْتُ مُـتَـيَمَّا
Eg sver ved Herren av Huset, når den reine blir nemnd
Og den grasiøse, er eg alltid forelska
يَا لَيْلَةً بَاتَ الحَبِيبُ يُدِيرُ مِنْ
كَأْسِ الوِصَالِ مُدَامَةً مَا أَنْعَمَا
Å, ei natt då den kjære serverte frå
Koppen av samvær, ein drikk så herleg
شَوْقِي إِلَى دَارِ الْحَبِيبِ مُحَمَّدٍ
شَوْقٌ تَمَكَّنَ فِي الْحَشَا وَ تَكَتَّمَا
Lengten min etter bustaden til den kjære Muhammad ﷺ
Ein lengt som har slått seg ned i hjartet og blitt gøymd
دَارٌ حَوَتْ نِعَمَ الإِلَهِ جَمِيعَهَا
مُذْ حَلَّ فِيهَا خَيْرُ عَبْدٍ قَدْ سَمَا
Ein bustad som inneheldt alle Guds velsigningar
Sidan den beste av tenarar, som har stige opp, slo seg ned der